Vietnam: Hanoi - Halong Bay - Sapa

23 November, tijd voor de volgende trip; Vietnam! Grenzen beginnen langzaam  te vervagen en onderweg zijn is inmiddels dagelijkse kost. Waar we normaal als we op vakantie gaan een soort van (positieve) spanning voelen, is het vliegtuig inmiddels niets meer dan een van de vele transportmiddelen. De ene dag een bus, de andere dag een trein en nu toevallig een vliegtuig.

Aangekomen in Hanoi kwamen we direct weer in de gezellige chaos terecht. Bijna zoals in India, alleen dan zonder koeien en viezigheid. Same same, but different ;-). Honderden mensen krioelend door elkaar heen op volksvervoer nummer 1; de brommer! Waar je ook kijkt zie je brommers, scooters, motoren en fietsen. Zolang het maar 2 wielen heeft. Gezien de drukte ook het snelste en meest wendbare vervoersmiddel.

Nadat we de tassen hadden gedropt zijn we gelijk begonnen met het afstrepen van de lange lijst met Vietnamese gerechten die je geproefd MOET hebben. Geen moeilijke opgave aangezien je overal op straat struikelt over de eettentjes met lage plastic tafeltjes en kleine plastic krukjes van een formaat waar wij in Nederland de kinderen op zouden zetten. De truc om de lekkerste gerechten te eten is eigenlijk heel simpel: zoek het meest simpele en aftandse eettentje wat er is, waar geen (of 1 verdwaalde) toerist zit, maar waar het wel bomvol zit met vietnamezen. Zo kwamen wij terecht bij een motor/brommer/scooter monteur die 's avonds zijn werkplaats omtoverde tot 'restaurant'. Tussen de bouten, moeren, schroeven, oude uitlaten en banden hebben we heerlijke 'Pho bo' op (Vietnamese maaltijdsoep).

De eerste volle dag in Hanoi hebben we ons verdiept in de geschiedenis van Vietnam en dan met namen de vietnamoorlog. Dit hebben gedaan door een bezoek te brengen aan het Prison museum. Na een middag vol gruwelijke plaatjes, beelden en verhalen hebben we het 's avonds iets luchtiger aangepakt door neer te ploffen op een krukje bij een van de vele beroemde 5000 dong (20 cent) biertentjes. Geen verdere toelichting nodig lijkt ons ;-).

Naar Vietnam gaan zonder Halong Bay (even opzoeken op google) te bezoeken is als naar Parijs gaan en niet de Eiffeltoren bezoeken. Daarom hadden we een 3 daagse tour gepland bij een van de vele tour operators die vrijwel allemaal hetzelfde programma aanbieden; met de bus naar de opstapplaats, onderweg 'toevallig' stoppen bij een te prijzige supermarkt waar ze heel 'toevallig' ook souvenirs verkopen,  met de boot door de baai heen varen, op de boot slapen tussen het karstgebergte, volgende ochtend door varen naar een eiland, slapen op het eiland in een hotel, terugvaren naar de opstapplaats, en met de bus weer terug naar Hanoi. Uiteraard stop je ook op de terugweg weer bij de supermarkt/souvernirwinkel. Massatoerisme waar weinig charme meer aan zit. Maar het is niet voor niets dat er veel mensen op af komen dus het was zeker de moeite waard!!

Omdat we in China pech hadden bij de rijstterrassen (ivm het slechte weer), wilden we een nieuwe poging wagen bij de rijstterrassen van Sapa (in het noord-westen van Vietnam). Vanuit de bus terug van Halong Bay naar Hanoi, hadden we 3 uur om ons klaar te stomen voor de nachtbus naar Sapa. Kortom, een hele dag/nacht in de bus gezeten.....Maar om tijd te besparen de beste oplossing. 4 uur 's nachts kwamen we aan op het busstation waar het buspersoneel je nog krap 2 uur gunt om in de stilstaande bus door te slapen. Maar dan vinden ze het wel genoeg geweest......Alle lichten aan, hard roepen en klappen om iedereen wakker te maken. Je word nog net niet je bed uitgetrokken, maar wel bijna letterlijk de bus uit getrapt! De meeste mensen werden direct opgepikt door zijn of haar homestay behalve wij.......... Daar sta je dan, 6 uur s'ochtends in het donker.....Mist, regen en koud.... Na wat belletjes en een uur of anderhalf wachten werden we eindelijk opgepikt door Mao. De kou, de boosheid op de busmaatschapij en de vermoeidheid van de gebroken nacht verdween als sneeuw voor de zon! Mao trakteerde ons vanaf minuut 1, door een dikke knuffel, op een bak warmte, vriendelijkheid, gastvrijheid en zorgzaamheid. 

Nadat Mao onze handen een beetje had opgewarmd, moesten we achterop de brommer springen om naar haar huis in de rijstvelden te rijden. Het laatste stukje moesten we berg opwaarts lopen, omdat de motor niet verder kon. Haar huis is een vrij primitieve houten schuur waar nog wat kippen en zwijntjes rondlopen. Aan het vuurtje in de keuken konden we ons verder opwarmen.

Die middag hebben we een eerste wandeling gemaakt door de rijstterrassen. Vanaf de eerste stap die we zetten wisten we dat we wederom pech hadden met het weer en het zag er ook niet naar uit dat het op zou klaren. De vele nieuwsgierige kinderen die ons van begin tot het eind toe lachten en zwaaiden, zorgden ervoor dat we toch met een goed gevoel weer terug naar onze homestay konden gaan. De dag erop hebben we een bijna onverantwoorde bergklim gemaakt op gymschoenen, maar ook toen zijn we heelhuids terug gekomen. Op 1 uitzichtpunt na hadden we onderweg de hele tijd mist. Dus hadden we toch nog even een klein 'wow-momentje'. 

Omdat we enigszins rekening hadden gehouden dat het weer waarschijnlijk niet al te best zou zijn bij de rijstvelden, reden we deze avond met de nachtbus weer terug naar Hanoi. Waar ze ons op de heenweg nog even door lieten slapen, werden we nu om 4 's ochtends in Hanoi de bus uitgetrapt! Gelukkig lieten ze ons in het hostel, waar we die avond zouden slapen, binnen. Daar konden we op een paar zitzakken nog even verder slapen. In hoeverre dat nog echt lukte tenminste...

De 2 dagen erna hebben we vooral rondgeslenterd in Hanoi. Beetje eten, beetje drinken (egg coffee!!), winkeltjes kijken....je kent het wel. Toen vonden we het wel mooi geweest in Hanoi en zijn we met de nachttrein naar Hue vertrokken.

Eenmaal in Hue aangekomen, wilden we eigenlijk met de scooter over de 'hai van pass' gelijk doorreizen naar Hoi An. Maar door de vertraging van onze trein zouden we dan 's avonds laat pas aankomen. Uiteindelijk maar besloten om dit toch maar met de bus te doen. En zo waren we na een paar uurtjes in Hue, gelijk weer de bus in gestapt. Het waren 2 fantastische uren Hue!! Op naar Hoi An...

Daarover de volgende keer meer!

Liefs,
Ralph & Pauline

Helaas is het weer zo ver en kunnen we geen foto's plaatsen :-(
We proberen ze er z.s.m. weer op te zetten!!